Мастачку з Агарэвіч у дэкрэце «прабіла» на творчасць

мастачка і творца- Лебедзева Вераніка Васільеўна

Па словах мастачкі, больш за ўсё ёй падабаецца пісаць пейзажы і партрэты.

Піша яна і з натуры, і з фотаздымкаў. У асноўным маслам, пастэллю, акварэллю, алоўкамі, тушшу.

«Люблю пісаць партрэты з натуры, а натуршчыкамі часцей за ўсё становяцца мае блізкія. Не кожны згаджаецца пазіраваць, бо на адзін партрэт 25 гадзін затрачваецца, – расказвае Вераніка. – Неяк у час вучобы патрэбна было напісаць аголеную натуру – прыйшлося мужу пазіраваць аж тры дні запар распранутым, але ж ён у мяне цярплівы, ані слова не сказаў, што стаміўся! Тую работу я так і назвала – «Алёша».

Па словах Веранікі, адзін з цікавых момантаў – рэакцыя людзей, калі яны бачаць яе работы: здзіўленне, захапленне, а часам і неразуменне. Свае работы мастачка прадае не часта, але быў і такі выпадак, калі адзін мужчына захацеў любымі шляхамі атрымаць з калекцыі мастачкі, прызначанай для выставак, пейзаж «Караблі», але ж калі пачуў кошт (карціна, створаная ў такой тэхніцы, каштуе прыкладна каля 2 млн) мужчына абурыўся. «Як так, я і за 300 тысяч такую куплю», – сказаў і пайшоў», – успамінае жанчына.

Яна заўважыла: «Крыху крыўдна, што людзі недаацэньваюць працу мастакоў. Адно палатно для карціны каштуе 300 тысяч, а калі дабавіць кошт рамкі, фарбы, грунту, пэндзля, які зношваецца ўмомант – расходы атрымаюцца немалымі. А затрачаны час – месяц сама менш! Калі прыкласці максімум намаганняў, то карціну маслам і за тыдзень напісаць можна, але ж такая работа яшчэ доўгі час будзе высыхаць».
Вераніка расказала, што ёй заўсёды цяжка пачынаць новую карціну, асабліва складана прыдумваць кампазіцыю і размяшчаць яе на паперы.

Падабаецца мастачцы маляваць пастэллю. Многія здзіўляюцца, што для стварэння работы ў такой тэхніцы патрэбны лак для валасоў – звычайны лак «Прелесть», бутэлечкі якога хапае на 3-4 работы. Лакам замацоўваецца карціна на завяршальным этапе.

«Сама ім не карыстаюся, а вось для маёй працы – гэта знаходка!» – гаворыць Вераніка.

Яна прызналася, што ў яе, як і ва ўсіх людзей, таксама бывае творчы крызіс.
«Калі я стала мамай, сутыкнулася з гэтым, але своечасова ўзяла сябе ў рукі. Ды і сродак барацьбы правераны ёсць у мяне – чытанне! Так, як бы гэта дзіўна ні гучала, але калі мне не хочацца тварыць, я пачынаю чытаць любую самую нудную навуковую працу па якой-небудзь дысцыпліне. Пачытаю крыху, засумую – і зноў з`яўляецца жаданне вярнуцца да творчасці», – расказала жанчына.

На творчым рахунку мастачкі больш чым 100 работ, нямала з іх партрэтных (каля 30), амаль 50 пейзажаў. Любімыя працы самой Веранікі Васільеўны – пейзаж «Зіма», партрэты «Мама» і «Тата».

Маляваць Вераніка пачала яшчэ ў школе, крыніцай натхнення быў навакольны свет і работы іншых мастакоў. З малых гадоў яна ўжо ведала, што будзе мастачкай.

Пасля заканчэння школы дзяўчына скончыла Кобрынскі мастацкі каледж і педагагічны ўніверсітэт імя М.Танка, да дэкрэта працавала кіраўніком гурткоў ад РЦДЮТ. Мастачка захапляецца працамі Сальвадора Далі, Хруцкага, Шышкіна, Васняцова.
– А ў чым мае патрэбу сучасны мастак? – спытала я ў Веранікі Васільеўны.
«Любы творца мае патрэбу ў спакоі і ў невялікім куточку, дзе ён зможа хоць колькі гадзін сам-насам пабыць са сваім натхненнем, – адказала яна. – А ўвогуле хацелася б, каб арганізоўвалася больш персальных выставак. Ёсць некаторыя праблемы з матэрыяламі і інструментамі. Калі пэндзаль ці масляную краску ў апошні час ужо можна здабыць, то з акварэльнай паперай у Ганцавічах складаней. Хіба толькі заказваць яе і то не заўсёды атрымліваецца.
Калі нарадзілася дачушка, мне захацелася яшчэ больш працаваць, чым раней. Калі Насця спіць, я займаюся творчасцю, нават, бывае, і ноччу. Свае работы раздорваю, некаторыя спецыяльна прызначаныя для выставак, ну а іншыя ўпрыгожваюць мой дом і радуюць вока».
Гадоў дзесяць таму Вераніка навучылася пры дапамозе часопіса «Ксюша» ствараць вырабы з бісеру.

«Тады бісер было не дастаць, цяпер жа асартымент шыкоўны. Больш за ўсё люблю ствараць фігуркі жывёл ці жаночыя ўпрыгожванні, 12–20 гадзін – і павучок ці жучок гатовы! А вось дрэва з бісеру я рабіла цэлы год.

Ужо ёсць амаль цэлая калекцыя жывёл.

Маёй маленькай дачцэ вельмі падабаецца яе трыбушыць, спадзяюся, да той пары, пакуль Насця падрасце, ад калекцыі што-небудзь яшчэ застанецца, – сказала Вераніка Лебедзева.